راهنمای انجام این کار، دریافت آن در گنج یابی با گوشی

↑ ۶۹۲٫۰ ۶۹۲٫۱ سپهر، مثل و مثلواره در شعر حافظ، ۲۵۹. ↑ ۱۷۸٫۰ ۱۷۸٫۱ سپهر، مثل و مثلواره در شعر حافظ، ۷۰. ↑ سپهر، مثل و مثلواره در شعر حافظ، ۱۱۷. ↑ سپهر، مثل و مثلواره در شعر حافظ، ۲۷۶-۲۷۷. اریک کلاپتون خوانندهٔ بریتانیایی هم با الهام از شعر فضولی، ترانهٔ لیلا را در سال ۱۹۷۰ منتشر کرد. ق با پیداشدن اختلاف بر سر مسئله جانشینی بین فرزندان سلطان حسین بایقرا، شاه اسماعیل از فرصت استفاده کرد و موفق به تصرف مناطق بلخ، مرو، هرات و مشهد شد. ↑ شریفی، مقایسه بین مثنوی کردی، ۲۴۷. ازجمله شاعران ترک که مثنوی لیلی و مجنون سرودهاند، محمد فضولی است. در ادبیات کردی منظومه مثنوی «مهم و زین» (قرن ۱۷ میلادی) اثر احمد خانی از نظر فضای ایرانی داستان، با آن قابل مقایسهاست. ↑ وحید دستگردی، منظومه لیلی و مجنون، ۵۷و۵۸. برای نمونه عطار نیشابوری از شعرایی است که اگرچه روایت کاملی از عشق لیلی و مجنون را به نظم نیاورده، ولی حکایات و مضامین فراوانی بر آن افزودهاست.

در روایت جامی، مجنون پیش از لیلی میمیرد. او فقط یک نظر لیلی را در باغ و از فاصله شاید نهچندان نزدیک دیدهاست. او خودآزار است و حتی عشق را به طفیل «غم عشق» میخواهد؛ ولی لیلی از این همه رنجور نیست. لیلی رنجور خودکم بینی مجنون است. ↑ ذوالفقاری، مقایسه چهار روایت لیلی و مجنون، ۶۰و۶۱. علاوه بر منظومههایی که به نقل روایت لیلی و مجنون پرداختهاند، شعرای دیگر فارسیزبان با شیوه دیگری به این داستان اشاره کردهاند. اگر با من نبودش هیچ میلی چرا ظرف مرا بشکست لیلی؟ قال الحافظ أبو القاسم ابن عساکر: حدثنی الشیخ الصالح الأصیل أبو عبدالله محمد بن محمد بن عمر بن الصفار الإسفراینی قال: قبر أبی عوانة بإسفرایین مزار العالم، و متبرک الخلق، و بجنب قبره قبر الراویة عنه أبی نعیم عبد الملک بن الحسن الأزهری الإسفراینی فی مشهد واحد داخل المدینة، علی یسار الداخل من باب نیسابور من إسفرایین، و قریب من مشهده الإمام الأستاذ أبی إسحاق الإسفراینی علی الیمین الداخل من باب نیسابور، و بجنب قبره قبر الأستاذ أبی منصور البغدادی الإمام الفقیه المتکلم صاحبه، الصاحب بالجنب حیاً و میتاً، المتظاهرین لنصرة الدین بالحجج و البراهین.

سلطان محمد خوارزمشاه که تاب مقاومت نداشت به جزیرهٔ آبسکون (واقع در دریای خزر) میگریزد و همانجا میمیرد. این استان در ساحل جنوبی بزرگترین دریاچه جهان، دریای مازندران و در کنار چهار کشور مجاور این دریا یعنی ترکمنستان، قزاقستان، روسیه و جمهوری آذربایجان از یک سو و شمال کلانشهر تهران (پایتخت ایران) از سوی دیگر قرار گرفته است. با وجود آنکه یک شخصیت مرد و یک شخصیت زن در داستان وجود دارد، ولی عشقی که در این روایت به تصویر کشیده میشود یک عشق عرفانی و فرا زمینی است. روایت امیرخسرو دهلوی، جنبه عشق زمینی بیشتری داشته و مجنون و لیلی دستکم برای یک شب به مراد دل میرسند. قارا قارایف نیز در سال ۱۹۴۷ یک پوئم سمفونیک به همین نام ساختهاست. چرا که خود وی نیز زاده و پرورده همان محیط است. عمل نکردن به پند و اندرزهای خود. او حتی راز دل به مادر هم نمیگوید. او را از مکتبخانه بازمیگیرند. مادرش سالها بعد و از زبان همکلاسان او پی به راز عشقش میبرد. به شوهری که همه روزه نگهبان او است. به گزارش لوسیوس فلاویوس آریان گزنفون مورخ یونانی زمانی که اسکندر به ولایت هیرکانیا رفت قشون خود را سه قسمت کرد؛ قسمتی که از همه زیاد تر بود با خود به زادراکرات برد و قسمت دیگر را با کراتر به مملکت تپوریها (تپوریهای ساکن در هیرکانیا) برد و قسمت سوم را به سرداری اری گیوس مأمور بود که با بار و بنه و خارجیها حرکت کند.

لیلی و مجنون نظامی، سرآغازی شد برای مثنویهای بیشماری که در دوره بسیار طولانی به تقلید از آن پرداختند. برخلاف روایت نظامی، در روایت دهلوی خبری از ازدواج لیلی نیست؛ ولی در عوض مجنون با خدیجه، دختر رئیس قبیله ازدواج میکند؛ ولی طاقت نمیآورد و باز سر به بیابان میگذارد. در این روایت اشتیاق لیلی بیش از مجنون است. عزیر حاجیبیف آهنگساز آذربایجانی در سال ۱۹۰۸ اپرایی به نام لیلی و مجنون بر اساس اشعار فضولی نوشت که اولین اپرای جهان اسلام محسوب میشود. سایکس یکی از افسران انگلیس در سال ۱۸۹۳ میلادی از شهر بلقیس تهیه کردهاست و عکسهای هوایی که در سال ۱۹۳۷ میلادی به دست اریک اشمیت از مؤسسه شرقشناسی دانشگاه شیکاگو تهیه شده و تلفیق آن با اشارات مورخان و یافتههای باستانشناسی و اطلاعات محلی میتوان تا حدودی به کارکرد مجموعه بناهای موجود درشهر پی برد. سلطان محمود با حمله به هند، غنایم فراوانی از آن سرزمین وارد ایران کرد. بهطور کلی قلمکاری و نقاشی روی پارچه از دوره مغولها در ایران مرسوم و متداول گشتهاست، بدین دلیل که در دوره فوق به علت حمایت و پشتیبانی خوانین مغولی پارچههای منقوش چینی در بازارهای ایران فروش فوقالعادهای پیدا کرده بود؛ و ایرانیها نیز جهت رقابت با چینیها و همچنین به منظور جلب نظر خوانین مذکور دست به ابتکاراتی زدند که از آن جمله ابداع نقاشی روی پارچه یا به اصطلاح اختراع پارچههای قلمکار است، سپس در دوره صفویه این هنر گسترش بیشتری پیدا کرد یا به عبارت دیگر دوره صفوی اوج ترقی این رشتهٔ هنری بود و به تدریج در دورههای بعدی کارگاههای متعدد پارچههای قلمکار یکی پس از دیگری تعطیل گردید.